کیفیت زندگی و ابعاد آن در بیماران دارای استومی

زمینه و هدف: استومی و بیماری های زمینه ای مرتبط با آن، می توانند کیفیت زندگی بیمار را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران دارای استومی و شناخت مشکلات پیش روی این بیماران انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 84 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن استومی ایران از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دارای استومی گرداوری و به کمک نرم افزار spss و روش های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت زندگی برای هر یک از ابعاد جسمی5/17، روانی1/25/6، اجتماعی26 و معنوی26/6، همچنین کیفیت زندگی کل6/16/6 تعیین شد. بر اساس پاسخ های بیماران؛ به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد جسمی به گویه های یبوست(1/21/9) و وضعیت کلی سلامت جسمی (2/39/5)، در بعد روانی به گویه های توانایی به خاطر آوردن وقایع (4/24/8) و دشواری تطابق با استومی(8/22/3)، در بعد اجتماعی به گویه های داشتن خلوت کافی در منزل برای مراقبت از استوما(8/13/9) و استرس زا بودن بیماری برای خانواده(9/11/1) و در بعد معنوی به گویه های داشتن انگیزه برای زنده ماندن(7/22/8) و برآورده شدن نیازهای روحی با انجام فعالیت های مذهبی گروهی(3/48/4) اختصاص یافت. کیفیت زندگی کل با سن، وضعیت اقتصادی، وضعیت استومی (دایمی یا موقتی بودن) و مدت داشتن استومی مرتبط بود (05/0p<) ولی با جنس، وضعیت تاهل، نوع و دلیل استومی ارتباط نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: پرستاران می توانند با بهره گیری از این یافته ها، چالش ها و عوامل مرتبط با کیفیت زندگی بیماران دارای استومی را بهتر بشناسند و درنتیجه برنامه های مراقبتی-آموزشی مناسب تری را برای این بیماران و خانواده های آن ها طراحی و اجرا نمایند.